begati
Shqip[redaktoni]
Begati f.sh. -
- vet. nj. Të pasurit me shumicë të gjithçkaje; jetë me të mira të shumta e të qëndrueshme, mirëqenie, bollëk. Për begatinë e popullit. Burim begatie. Në rrugën e begatisë. Luftojmë për begatinë. Sjell begati. Rrojmë në begati.
- edhe fig. Pasuri. Begatitë e tokës. Begati mendimesh. Begati zbukurimesh.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0