Elden Ring: Shadow of the Erdtree - Review

Het gebeurt niet vaak dat er een game voorbijkomt die de gehele gameindustrie opschudt. In 2022 wist Elden Ring dit te doen met zijn indrukwekkende open wereld, mysterieuze quests en de uitdagende bazen waar FromSoftware om bekendstaat. Waar de andere games van de legendarische ontwikkelaar zich nog in een niche bevonden, was Elden Ring de eerste titel die de mainstream wist te bereiken. De game was alom geliefd en fans vroegen zich meteen af wanneer ze meer konden krijgen. Het moment is nu daar met de eerste en enige uitbreiding van de game, Shadow of the Erdtree. Ik heb inmiddels ruim 44 uur in de DLC gestoken; ik heb elk gebied uitgekamd, alle mogelijke bazen verslagen en ik heb nog steeds het gevoel dat ik nog niet alles heb gezien van deze perfecte uitbreiding op een al perfecte game.

In Shadow of the Erdtree gaan we achter het inmiddels befaamde personage Miquella aan, de tweelingbroer van de meest gevreesde baas in de game, Malenia. Nadat Miquella werd ontvoerd door Mohg, besloot hij zijn ziel te laten vluchten naar de Land of Shadow, terwijl zijn lichaam achterbleef in een cocon, waar Mohg over waakt. We betreden dan ook de Land of Shadow door Mohg te verslaan en Miquella’s hand aan te raken.

Een makkelijker te volgen verhaal

Bij het betreden van de Land of Shadow krijg ik onmiddellijk kippenvel. Nadat je een grot verlaat ontvouwt zich namelijk een prachtig schouwspel. In de verte zie ik kastelen, met daarachter de imposante Scadutree, de enorme boom die centraal staat in deze wereld. Deze is omhuld door een soort duistere sluier, die op een prachtige manier de lucht verlicht. Over de grond zijn allemaal doorzichtige spookgrafstenen verspreid, die als een soort bloemendeken tussen het riet door steken en ik weet meteen dat we een groots en prachtig avontuur aangaan.

Dit wordt meteen duidelijk wanneer je in het eerste gebied de eerste twee Legacy Dungeons kunt proberen, begeleid door een aantal NPC’s die je wegwijs maken in deze nieuwe wereld. Waar je in Elden Ring en andere FromSoftware games nog erg goed moest opletten om het verhaal te volgen, neemt Shadow of the Erdtree iets meer tijd om duidelijk te maken waar je nou eigenlijk mee bezig bent. Een aantal NPC’s is namelijk net als jij naar de Land of Shadow gegaan om Miquella te volgen. Zij zien hem als een soort profeet, de verlosser, terwijl jij nog zelf uit kunt gaan maken wat je mening is over dit personage. Gedurende je avontuur in de Land of Shadow, ga je deze NPC’s vaak tegenkomen en ik vond dit een enorm prettige toevoeging. Je moet nog steeds gesprekken aan gaan met personages en goed opletten om te begrijpen wat er gebeurt in de game, zonder dat de game je te veel informatie geeft. FromSoftware behandelt je niet als een baby en dat is erg prettig.

FromSoftware is niet bang om nieuwe dingen uit te proberen

Het nieuwe gebied van Shadow of the Erdtree is mogelijk de meest indrukwekkende die FromSoftware ooit heeft gemaakt. Zodra je de gehele map hebt vrijgespeeld merk je dat ze enorm hebben geëxperimenteerd met de gebieden, zowel visueel als qua speelstijlen. Zo is er een heel lineair gebied waar je amper vrij rond kunt lopen en is er een soort horror gebied, waar je jezelf moet verstoppen voor vijanden, anders ga je simpelweg dood. Terugvechten heeft daar geen zin. Elk gebied heeft ook zijn eigen verhaal en met name het lineaire gebied maakte een enorme indruk, aangezien je onderaan een berg begint en je langzaam je weg omhoog vecht. Ondertussen kom je een aantal NPC's tegen die duidelijk maken tegen wat je daarboven moet vechten en wat hun relatie is tot dit wezen. Ik begreep daardoor nog iets beter dan normaal waarom ik die baas moest verslaan. Elk gebied is in die zin uniek en dat is heerlijk voor de afwisseling van zowel het tempo, als de verhaallijnen en de manier van spelen.

Daarbij is de Land of Shadow het meest verticale en ingewikkeld in elkaar gestoken landschap dat ze ooit hebben gemaakt en dat bedoel ik in de meest positieve zin van het woord. Elke zone ligt een stuk hoger of lager dan die ernaast en ik heb in sommige gevallen uren, en dan bedoel ik ook echt uren, moeten zoeken naar de ingang van een gebied. Waar je in de base game van Elden Ring vaak gewoon op Torrent kon springen en naar het volgende gebied kon wandelen, moest je in Shadow of the Erdtree erg je best doen om een gebied te bereiken. Zo zit er een ingang van een gebied verstopt in een mini-dungeon, die ik eerst wilde overslaan om wat tijd te besparen, en is een ander gebied weer verstopt achter een standbeeld waar je een emote moet doen. En die emote is dan weer ergens in een heel ander gebied verstopt. Het was zo nu en dan frustrerend om de weg te vinden, maar des te lekkerdere was het wanneer ik de code had gekraakt en ik door kon met het avontuur. In die zin, voelde dat exact hetzelfde als een moeilijke baas verslaan.

Ik heb de game soms in de verkeerde volgorde gespeeld

De meest indrukwekkende Legacy Dungeon die al deze elementen samenvoegt is Shadow Keep, het kasteel waar Mesmer zich bevindt. Deze dungeon deed me enorm denken aan Dark Souls 3, met al zijn shortcuts en geheime gangetjes. Ook hier bleef ik na tientallen uren spelen, steeds weer nieuwe kamers en geheime laddertjes ontdekken. Daarbij zit de gehele map vol met geheimen en ik heb er enorm van genoten om er zoveel mogelijk te vinden. Ik weet daarbij ook zeker, dat ik nog lang niet alles heb gevonden en ik kan dan ook niet wachten tot iedereen gaat spelen en we samen nog meer toffe dingen kunnen ontdekken. Deze geheime routes zorgden er soms wel voor dat ik de game in een volledig verkeerde volgorde heb gespeeld. Ik stond namelijk opeens voor de laatste baas van de uitbreiding, terwijl ik twee hele gebieden nog grijs had staan op mijn map. Toen ik terugging naar dat gebied, was mijn personage eigenlijk al vele malen te sterk, maar dat mocht de pret zeker niet drukken.

De meest uitdagende bazen die FromSoftware te bieden heeft

Shadow of the Erdtree beschikt namelijk over een aantal van de meest indrukwekkende boss fights die ik ooit heb gespeeld. De meeste bazen die een echte uitdaging moeten bieden zijn moeilijker dan, of even moeilijk als Malenia. Bijna elke baas doet enorm veel damage, is super snel, groot, en gebruikt een combinatie van magie en fysieke aanvallen in een constant patroon om je leven zuur te maken. Ze geven je bijna geen tijd om een healing potion te nemen, of om bijvoorbeeld je Mimic Tear op te roepen. Bij twee bazen heb ik zelfs meerdere builds moeten proberen om er uiteindelijk voor te zorgen dat ik ze kon verslaan.

Het heeft me zelfs ruim 5 uur gekost om de laatste baas in de game te verslaan. Deze was zo moeilijk, dat ik op een gegeven moment dacht dat die onmogelijk zou zijn om te doen. Met name in Phase 2 van het gevecht blijft deze baas constant slaan, terwijl hij ook nog objecten op je afvuurt. Het lijkt echt onmogelijk om deze baas te doen met bepaalde builds en ik heb dan ook mijn volledige build en tactiek constant aangepast, zodra ik meer leerde over het gevecht. Zo probeerde ik eerst direct mijn Mimic Tear te gebruiken, maar leerde ik snel dat dit niet de tactiek was. Ik heb bijna elk mogelijk wapen en spreuk in de game getest, om te kijken wat deze doet en of de baas haalbaar zou zijn. Uiteindelijk wist ik een combinatie van wapens en spreuken te vinden die zorgden voor de overwinning, waarbij ik bijna denk dat mijn tactiek een van de weinige mogelijkheden is om de baas te verslaan. Nu denk je misschien, dit klinkt echt als een hel, en dat wat het met vlagen ook, maar ik vond het ook fantastisch om telkens weer meer te leren over het gevecht en goed na te denken over hoe ik kon inspelen op wat ik had geleerd.

Shadow of the Erdtree is alles wat ik hoopte te zien in een Elden Ring uitbreiding

Ik kan met niet heugen dat ik ooit tegen een moeilijkere baas heb gespeeld dan de laatste baas van Shadow of the Erdtree. Malenia is in vergelijking tot deze baas, maar een simpele overwinning. Houd je van uitdagingen, dan heeft Shadow of the Erdtree er dus meer dan genoeg. Ik moet het daarbij ook nogmaals hebben over het prachtige ontwerp van de bazen zelf en de boss rooms waar ze zich bevinden. FromSoftware heeft zich ook in dat opzicht, wederom overtroffen.

In deze uitbreiding begin je overigens gewoon met de statistieken die je in de base game hebt vergaard. Ik speelde met een personage in New Game+++ en was level 200. Ik merkte al vrij snel dat ik niet genoeg Runes zou krijgen om veel levels te vergaren, wat er dan weer voor zorgde dat ik niet veel waarde hechtte aan het verslaan van elke tegenstander. Sommige bazen gaven mij nog een heel level, maar in de meeste gevallen moest ik twee bazen verslaan om één level omhoog te gaan. Het is daarbij in Shadow of the Erdtree ook niet zo belangrijk om Runes te verzamelen, je moet voornamelijk op zoek naar Scadutree Shards, een nieuwe manier om sterker te worden. Scadutree Shards zijn achtergelaten door Miquella, dus wanneer je zijn pad volgt, ga je er al genoeg vinden, maar er zitten er ook veel verstopt. Zorg dus dat je elk gebied goed doorzoekt, want goed zoeken en nieuwsgierigheid loont. Het is enorm belangrijk om er genoeg te vinden, anders ga je simpelweg geen kans maken tegen de moeilijkere bazen van de game. Gelukkig kun je er door goed zoeken genoeg vinden, voordat je tegen ze moet vechten.