Resident Evil Village - Review

Το Resident Evil σαν franchise έχει προσφέρει μερικούς από τους πιο εμβληματικούς τίτλους και μάλιστα έχει βάλει τα θεμέλια στο είδος των Survival Horror. Μετά το 2005 η σειρά της Capcom έπεσε σε ένα είδος δημιουργικού κενού που είχε ως αποτέλεσμα το Resident Evil να χάσει λίγο τον δρόμο του. Το 2017 στη μέση της προηγούμενης γενιάς κονσολών, η Capcom αποφάσισε να ανανεώσει εντελώς το IP, παίρνοντας στοιχεία από νέα παιχνίδια τρόμου και ταυτόχρονα επέστρεψε στις ρίζες που είχε κάνει αυτά τα παιχνίδια τόσο ξεχωριστά από την αρχή. Το Resident Evil VII τα κατάφερε αρκετά καλά, παρουσιάζοντας μια νέα μηχανή γραφικών και προσφέροντας μια αξέχαστη εμπειρία που αναμφίβολα έφερε αρκετή από τη χαμένη αίγλη στη σειρά. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε και ήρθε ο καιρός για τον όγδοο τίτλο αυτού του franchise, που θέλει να συνεχίσει ότι άρχισε o προκάτοχός του.

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τα γεγονότα του Resident Evil VII. Ο Ethan Winters, με την γυναίκα του και το παιδί του, μεταναστεύουν στην Ευρώπη για να απομακρυνθούν όσο το δυνατόν περισσότερο από την τρομακτική εμπειρία που τους σημάδεψε για πάντα. Στη μέση μιας ήρεμης νύχτας, η οικογένεια Winters δέχεται επίθεση από ενόπλους με επικεφαλής τον Chris Redfield. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, η Mia, η σύζυγος του Ethan, τραυματίστηκε σοβαρά και η κόρη τους Rose, απήχθη. Μετά από ένα πολύ σημαντικό γεγονός, ο πρωταγωνιστής μας βρίσκεται στη μέση ενός χιονισμένου δάσους, στο οποίο αργότερα θα συναντήσει ένα παράξενο και πολύ σκοτεινό χωριό που πλαισιώνεται από ένα τεράστιο μεσαιωνικό κάστρο.

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχει μια πολύ ισχυρή σχέση μεταξύ αυτού του τίτλου και του προκατόχου του από το 2017. Το παιχνίδι μας δίνει μια αρκετά λεπτομερή περίληψη των γεγονότων που είχαν συμβεί στο Resident Evil VII.

Ο Ethan μαθαίνει ότι κάτι είναι πραγματικά λάθος με αυτό το μέρος, γιατί πρόσφατα, οι κάτοικοί του δέχτηκαν επίθεση από μια ομάδα λυκανθρώπων και ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει ένα είδος θρησκευτικής αίρεσης που διοικείται από μια παράξενη γυναίκα την αποκαλούν mother Miranda. Υπάρχουν τρία παράξενα όντα που ελέγχουν καθεμία από τις περιοχές αυτού του περίεργου τόπου: Η Lady Alcina Dimitrescu ένα βαμπίρ που μαζί με τις τρεις κόρες της, ελέγχει το κάστρο της πόλης. Ο Salvatore Moreau, ένας περίεργος χαρακτήρας που ζει στη λίμνη. Η Donna Beneviento, η οποία επικοινωνεί μέσω της τρομακτικής της κούκλας. Και τέλος, ο Karl Heisenberg, ο οποίος ελέγχει τα μαγνητικά πεδία για χειρισμό μετάλλων και έχει ένα εργοστάσιο στο οποίο δημιουργούνται βιολογικά όπλα.

Η ιδέα να έχουμε βρικόλακες και λυκάνθρωπους σε ένα Resident Evil μπορεί να ακούγεται περίεργο, ωστόσο η σειρά έχει μετακινηθεί σε όλα τα είδη εχθρών, πέρα ​​από το ξέσπασμα των ζόμπι στη Racoon City στα τέλη της δεκαετίας του '90. Η σχέση του Resident Evil Village δεν περιορίζεται μόνο στο Resident Evil VII. Υπάρχουν επίσης σύνδεσμοι με άλλες πτυχές της ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης αυτής που προκάλεσε τα πάντα. Λέγοντας αυτό, τίποτα δεν είναι τυχαίο από αυτά που συναντάμε στο Village.

Το Resident Evil Village είναι ένα παιχνίδι που ελπίζαμε ότι θα διαρκούσε περισσότερο. Σε εννέα με δέκα ώρες, το πιο πιθανό είναι ότι θα το τερματίσετε. Και ο προκάτοχός του είχε παρόμοια διάρκεια και φυσικά περάσαμε πολύ ωραία με αυτό αλλά θα θέλαμε για παράδειγμα να έχει αφιερωθεί περισσότερος χρόνος τους κακούς της ιστορίας μας, να ξεδιπλωθούν οι χαρακτήρες τους. Δίνει την αίσθηση ότι τους αντιμετωπίζει κάπως βιαστικά σεναριακά.

Η επίλυση γρίφων που αντιπροσωπεύει κάθε ένα από τα επίπεδα και η επίλυσή τους για να επιβιώσει o Ethan από τους επιβλητικούς εχθρούς, είναι και εδώ παρούσα και είναι η πραγματική ουσία αυτών των παιχνιδιών της Capcom. Είναι ένα από τα καλά στοιχεία του παρελθόντος που έχουν κρατήσει. Κάθε μία από τις περιοχές έχει το δικό της θέμα και γενική ιδέα. Η δομή αυτών των επιπέδων λειτουργεί όπως πάντα λειτουργούσε στο franchise, δηλαδή τη συλλογή κλειδιών μέσα από τη λύση των παζλ. Οι περιορισμένοι χώροι μοιάζουν με περίτεχνα παζλ που πρέπει να λύσουμε υπό πίεση, χωρίς ωστόσο να είναι ιδιαίτερης δυσκολίας.

Το σύστημα μάχης ωστόσο έχει κάποιες αλλαγές. Οι πυροβολισμοί μας ως συνήθως κάνουν ελάχιστη ζημιά στους εχθρούς και επομένως, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί πώς ξοδεύουμε τις σφαίρες μας. Είναι πλέον δυνατό να προστατευτούμε από μια επίθεση για να μειωθεί η ζημιά που θα μας κάνει ο εχθρός, αλλά μπορούμε και να τον σπρώξουμε για να μπορέσουμε να αντεπιτεθούμε. Τα αντικείμενα για να θεραπεύσουμε την υγεία μας λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως και στο παρελθόν καθώς και να τα παρασκευάσουμε μόνοι μας χρησιμοποιώντας βότανα και άλλα συστατικά. Μιλώντας για κατασκευή, είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι έχει το δικό του σύστημα crafting, οπότε με τα απαραίτητα συστατικά μπορούμε να φτιάξουμε πυρομαχικά και άλλα.

Για τις ανάγκες του review δοκιμάσαμε την έκδοση για PlayStation 5, η οποία, σύμφωνα με τις επίσημες πληροφορίες από την Capcom τρέχει σε ανάλυση 4K και 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Μπορούμε να πούμε ότι η απόδοση ήταν πολύ σταθερή, με ενεργό ray tracing που σε αρκετά σημεία κάνει αισθητή την διαφορά. Όταν βρισκόμαστε σε οποιοδήποτε εσωτερικό χώρο, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και έχει γίνει απίστευτη δουλειά στη λεπτομέρεια σε κάθε μέρος αυτού του κόσμου, με textures υψηλής ποιότητας και έντονο φωτισμό. Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό με τους εξωτερικούς χώρους με τα πράγματα μερικές φορές να θυμίζουν προηγούμενη γενιά.

Στο θέμα του ήχου, είναι απολαυστικό, τουλάχιστον στην έκδοση PS5, είναι σαφές ότι έχει γίνει σωστή χρήση των δυνατοτήτων της κονσόλας. Η ακρόαση αυτών των τόπων μεταφέρει ένα ρίγος και είναι ένα κρίσιμο συστατικό για το είδος του τίτλου και της εμπειρίας που θέλει να περάσει στον παίκτη. Δεν ισχύει το ίδιο για το DualSense, καθώς οι σκανδάλες μπορεί να αλλάζουν την αντίστασή τους ανάλογα με το όπλο που χρησιμοποιούμε αλλά δεν δίνει όσα θα μπορούσε να δώσει με την απτική δόνηση να είναι σχεδόν μηδενική.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PS5, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.