zapiec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Zapiec

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish zapiec, from Proto-Slavic *zapeťi. By surface analysis, za- +‎ piec.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

zapiec pf (imperfective zapiekać)

  1. (transitive, cooking) to brown by baking

Conjugation

[edit]
Conjugation of zapiec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zapiec
future tense 1st zapiekę zapieczemy
2nd zapieczesz zapieczecie
3rd zapiecze zapieką
impersonal zapiecze się
past tense 1st zapiekłem,
-(e)m zapiekł
zapiekłam,
-(e)m zapiekła
zapiekłom,
-(e)m zapiekło
zapiekliśmy,
-(e)śmy zapiekli
zapiekłyśmy,
-(e)śmy zapiekły
2nd zapiekłeś,
-(e)ś zapiekł
zapiekłaś,
-(e)ś zapiekła
zapiekłoś,
-(e)ś zapiekło
zapiekliście,
-(e)ście zapiekli
zapiekłyście,
-(e)ście zapiekły
3rd zapiekł zapiekła zapiekło zapiekli zapiekły
impersonal zapieczono
conditional 1st zapiekłbym,
bym zapiekł
zapiekłabym,
bym zapiekła
zapiekłobym,
bym zapiekło
zapieklibyśmy,
byśmy zapiekli
zapiekłybyśmy,
byśmy zapiekły
2nd zapiekłbyś,
byś zapiekł
zapiekłabyś,
byś zapiekła
zapiekłobyś,
byś zapiekło
zapieklibyście,
byście zapiekli
zapiekłybyście,
byście zapiekły
3rd zapiekłby,
by zapiekł
zapiekłaby,
by zapiekła
zapiekłoby,
by zapiekło
zapiekliby,
by zapiekli
zapiekłyby,
by zapiekły
impersonal zapieczono by
imperative 1st niech zapiekę zapieczmy
2nd zapiecz zapieczcie
3rd niech zapiecze niech zapieką
passive adjectival participle zapieczony zapieczona zapieczone zapieczeni zapieczone
anterior adverbial participle zapiekłszy
verbal noun zapieczenie

Further reading

[edit]
  • zapiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zapiec in Polish dictionaries at PWN