Beverly Hills Cop: Axel Foley - Review

Μπορεί να πέρασαν τριάντα χρόνια από την τελευταία φορά που τον είδαμε, όμως ο περίφημος μπάτσος του Beverly Hills παραμένει ακμαιότατος και πιστός στα καθήκοντά του. Υπηρετώντας στο αστυνομικό τμήμα του Detroit, ο Axel Foley εξακολουθεί να είναι ο γκαφατζής, αντισυμβατικός αλλά παραδόξως αποτελεσματικός αστυνομικός που γνωρίσαμε τη δεκαετία του ’80 μπλέκοντας πάντα σε μπελάδες στην προσπάθεια του να σταματήσει το έγκλημα. Όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον παλιό του φίλο και συνάδελφο Billy Rosewood και μαθαίνει ότι η αποξενωμένη κόρη του Jane, δικηγόρος στο επάγγελμα, βρίσκεται μπλεγμένη σε μια επικίνδυνη υπόθεση, θα ταξιδέψει και πάλι στο Beverly Hills για να βοηθήσει την κατάσταση με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα.

Μετά το “Bad Boys” με το "Ride or Die" άλλο ένα buddy cop franchise κάνει καλοκαιρινή επιστροφή με ένα ολοκαίνουριο sequel. Τρεις δεκαετίες μετά την αποτυχία του “Beverly Hills Cop III” ήρθε επιτέλους η ώρα για την τέταρτη περιπέτεια του μπάτσου του Beverly Hills σε μια ταινία που βρίσκεται στα σκαριά από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Έχοντας κολλήσει στην παραγωγή για χρόνια, με τη σκηνοθεσία και το σενάριο να αλλάζουν χέρια ουκ ολίγες φορές, η νέα προσθήκη πέρασε από σαράντα κύματα για να φτάσει στην πλατφόρμα του Netflix, όντας όπως είχε πει και ο ίδιος ο Murphy μια ευκαιρία εξιλέωσης για τις πίκρες που κέρασε ο προκάτοχος της. Και πράγματι, το “Beverly Hills Cop: Axel F” είναι μια αξιοπρεπέστατη αστυνομική κωμωδία τόσο για το είδος όσο και για τη σειρά που εκπροσωπεί, με όλα τα χρόνια προετοιμασίας και σεναριακών αναθεωρήσουν να πιάνουν, όπως όλα έδειξαν, τόπο. Η επιστροφή του Foley στην πόλη της χλιδής, των ακριβών αμαξιών και των σκύλων τσάντας αποδεικνύεται θριαμβευτική, παρά τις αρχικές μας αμφιβολίες, χάρη στην χαρισματικότητα του Murphy στον επώνυμο ρόλο, την αφθονία εντυπωσιακής και high budget δράσης και καταδιώξεων καθώς και τους νέους χαρακτήρες που αναζωογονούν τη γνώριμη αλλά πάντοτε αποτελεσματική συνταγή του franchise.

Η πιο αξιομνημόνευτη νέα φιγούρα είναι η κόρη του Axel, Jane, μια δυναμική δικηγόρος που υπερασπίζεται τους αδικημένους και μισεί όσο τίποτα τον πατέρα της. Ούσα 32 ετών, η Jane υποτίθεται ότι γεννήθηκε κάπου ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη ταινία της σειράς, ένα αρκετά μεγάλο plot hole, μιας και όπως όλοι γνωρίζουμε ο Axel δεν ήταν παντρεμένος εκείνη την περίοδο, ούτε καν είχε κάποιο ιδιαίτερο ερωτικό ενδιαφέρον. Αν εξαιρέσει κανείς την αποτυχία της ταινίας να συνδέσει το παρελθόν με το παρόν και να χτίσει ένα συμπαγές timeline, το “Axel F” παρουσιάζει μια άρτια πλοκή, σύνθετη αλλά ευνόητη, βαθιά αλλά απλοϊκή που μπορούμε να ακολουθήσουμε χωρίς να κουραστούμε αρκεί βέβαια να είμαστε σε θέση να συγκρατήσουμε τα ονόματα των πολλών και διαφορετικών χαρακτήρων που συναντάμε.

Χώρος για τη δράση υπάρχει άφθονος και ευτυχώς γεμίζει με θεαματικές καταδιώξεις στην άσφαλτο, ανταλλαγές πυρών και διαφόρων ειδών αστυνομικές περιπέτειες που όταν αναμειγνύονται με τη χιούμορ και την σπυρτάδα του Eddie Murphy συνθέτουν ένα ακαταμάχ��το κράμα απόλυτης κινηματογραφικής ψυχαγωγίας και αδρεναλίνης. Και με το εμβληματικό “The Heat is On” και όλες τις ευφάνταστες παραλλαγές του να γίνονται ένα ιδανικό μουσικό χαλί, για στιγμές αγωνίας, έντασης ακόμα και συγκίνησης το θέαμα απογειώνεται στο ύψος των προκατόχων του. Το μόνο που του λείπει είναι η καινοτομία ωστόσο κατανοούμε την ανάγκη των δημιουργών να ακολουθήσουν την ασφαλή οδό και να προχωρήσουν με δοκιμασμένες ιδέες για να επαναφέρουν νοσταλγικά λίγη από τη μαγεία του πρωτοτύπου δίνοντας στο κοινό αυτό που αναμένει.