A Quiet Place: Day One - Review

Το 2018, ο John Krasinski μας παρουσίασε για πρώτη φορά μια δική του μεταποκαλυπτική εκδοχή της Γης όπου η ησυχία ήταν μονόδρομος για την επιβίωση των επιζώντων. Αφού ένα εξωγήινο είδος με υπερευαίσθητη ακοή εισέβαλλε στον κόσμο, οι άνθρωποι έπρεπε να προσαρμόσουν την καθημερινότητά τους στις νέες συνθήκες και να προστατευτούν με κάθε κόστος από τις τυφλές επιθέσεις των αδίστακτων τεράτων. Πως ήταν όμως ο κόσμος την πρώτη μέρα της εξωγήινης Αποκάλυψης; Τα πρώτα λεπτά του “A Quiet Place: Part II” μας έδωσαν μια πρώτη γεύση από τον πανικό και το χάος που έφεραν οι μοχθηροί εξωγήινοι επισκέπτες τη μέρα της άφιξης τους, βάζοντας πάντα στο επίκεντρο την οικογένεια Abbott. Τώρα όμως ήρθε η στιγμή να δούμε αναλυτικά, τις στιγμές λίγο πριν και λίγο μετά καταστροφή, στο “A Quiet Place: Day One”, γνωρίζοντας αυτή τη φορά δύο νέους πρωταγωνιστές που θα ξεκινήσουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης.

Η Sam είναι κλεισμένη σε ένα άσυλο ανιάτων περιμένοντας τη μέρα που θα πεθάνει. Η αρρώστια της έχει φτάσει στο τελικό στάδιο και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να σωθεί, ζώντας ανυπόφορα μέσα στον πόνο και την απελπισία. Όταν κατεβαίνει μαζί με τους υπόλοιπους ασθενείς στο κέντρο της Νέας Υόρκης για να παρακολουθήσει μια θεατρική παράσταση, θα δει με τα μάτια της την Αποκάλυψη. Εξωγήινοι θα ξεχυθούν μέσα στην πόλη και θα αρχίσουν να κατασπαράζουν όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί στον δρόμο τους. Καθώς η Sam προσπαθεί να κρυφτεί πέφτει πάνω στον Eric και βρίσκει στο πρόσωπο του έναν απρόσμενο σύμμαχο και έναν ψίθυρο ελπίδας στις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρωπότητας.

Παίρνοντας ηνία από τον Krasinski, ο Michael Sarnoski (“Pig”(2021)) αφήνει πίσω το κορεσμένο storyline της οικογένειας Abbott για να μας αφηγηθεί μια ολοκαίνουρια ιστορία από τα συντρίμμια μιας δυστοπικής Αμερικής. Ως αυτόνομο spin off prequel, η νέα προσθήκη του “A Quiet Place” franchise αποτελεί μια φρέσκια ματιά πάνω στο γνωστό πλέον concept του βουβού αγώνα επιβίωσης. Παρουσιάζοντας τώρα έναν πλανήτη απροετοίμαστο για την απειλή που αντιμετωπίζει, η ταινία παρατηρεί τις πρώτες αντιδράσεις των ανυποψίαστων Νεοϋορκέζων τη μέρα που η ζωή όπως την ήξεραν χάθηκε ανεπιστρεπτί και το αύριο έπαψε να είναι δεδομένο. Ξαφνικά, απλές δραστηριότητες της καθημερινότητας όπως μια βόλτα για πίτσα ή τα ψώνια στο φαρμακείο γίνονται θανατηφόρες δοκιμασίες γεμάτες αδρεναλίνη που για άλλη μια φορά μας καθηλώνουν, βυθίζοντας μας σε μια μοναδική horror εμπειρία ξέχειλη από ένταση, αγωνία και αιμοβόρα τέρατα να παραμονεύουν σε κάθε γωνία. Συνεχίζοντας το σερί επιτυχιών για τη σειρά που εκπροσωπεί, το “Day One” αφήνει το στίγμα του τόσο για την αξιομνημόνευτη περιπέτεια sci-fi τρόμου που φέρνει στη μεγάλη οθόνη όσο και για τις πιο τρυφερές στιγμές του που προέρχονται από τη νοσταλγία μιας χαμένης εποχής και την απρόσμενη ανθρωπιά που αναδύεται από τα χαλάσματα μιας άλλοτε αδηφάγας πόλης.

Παρότι prequel, η ταινία δεν θέλει να δώσει εξηγήσεις για την προέλευση των τεράτων ή τον λόγο που επέλεξαν τη Γη για την επίθεση τους. Όπως αναφέρεται και στην αρχή, η Νέα Υόρκη παράγει θόρυβο 90 ντεσιμπέλ, ίσο με την ένταση ενός συνεχές ουρλιαχτού και αυτό είναι αρκετό για να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Χωρίς να παραθέτει κάποια καινούρια πληροφορία για τον κόσμο και την απειλή που ήδη γνωρίζαμε, το αντίξοο ταξίδι των πρωταγωνιστών μας είναι σχετικά επαναληπτικό ακολουθώντας την πεπατημένη που χάραξε η οικογένεια Abbott. Από την πλοκή μέχρι τη δράση, το “Day One” είναι μια γνώριμη έως και αχρείαστη προσθήκη για το franchise μιας και μιλάμε για ένα αυτοτελές κεφάλαιο που πιθανότατα δεν θα έχει κάποιον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στη σειρά αν συνεχιστεί, παρόλα αυτά απο��ελεί άλλη μια άρτια και αξιόπιστη εκτέλεση μιας πολυαγαπημένης και φρέσκιας ιδέας που απ’ ότι φαίνεται δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Όσο υπάρχουν χαρακτήρες με τα βάθος και την αυθεντικότητα των Sam και Eric και ηθοποιοί με την χαρισματικότητα των Nyong'o και Quinn τόσο η σειρά θα αναζωογονείται και θα μας δίνει λόγο να συνεχίσουμε να ακολουθούμε τις νέες κυκλοφορίες της.

Ούσα άλλη μια βουβή περιπέτεια χωρίς πολλούς διαλόγους, χωρίς ξύλο, πιστολίδι ή οποιαδήποτε είδος δράσης θα μπορούσε να προκαλέσει θόρυβο, η ταινία βασίζεται στον φόβο και την αγωνία που δημιουργείται γύρω από τις απρόσμενες επιθέσεις των εξωγήινων θηρευτών. Η ένταση συνεχώς αυξομειώνεται καθώς περιμένουμε να δούμε το επόμενο χτύπημα των τεράτων, το επόμενο λάθος των χαρακτήρων και το επόμενο θύμα που θα πρέπει να αποχωριστούμε καθιστώντας την ταινία ένα κινηματογραφικό roller coaster από όποια πλευρά και να το δει κανείς · στα πάνω του είναι ενθουσιώδες και καθηλωτικό ενώ στα κάτω του είναι συγκινητικό, κατά συνθήκη υποτονικό αλλά πάντοτε ζεστό μέσα από την τριβή των χαρακτήρων του, ικανοποιώντας όλες τις προϋποθέσεις ενός καλοκαιρινού blockbuster και ακόμα περισσότερες.