See also: diplomá, diplôma, and diplomă

English

edit
 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology

edit
PIE word
*dwóh₁

From Latin diplōma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, folded paper, license), from διπλόω (diplóō, I double, fold over), from διπλόος (diplóos, double).

Pronunciation

edit

Noun

edit

diploma (plural diplomas or diplomata)

  1. A document issued by an educational institution testifying that the recipient has earned a degree or has successfully completed a particular course of study.
    get a diploma
    study for a diploma
    hold a further-education diploma

Derived terms

edit
edit

Translations

edit

References

edit
  1. ^ diploma, n.” listed in the Oxford English Dictionary [2nd Ed.; 1989]

Further reading

edit

Afrikaans

edit

Etymology

edit

From Dutch diploma.

Pronunciation

edit

Noun

edit

diploma (plural diplomas)

  1. diploma

Catalan

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin dīplōma.

Pronunciation

edit

Noun

edit

diploma m (plural diplomes)

  1. diploma

Derived terms

edit

Further reading

edit

Dutch

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin diplōma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma). The sense “diploma” derived from French diplôme.[1]

Pronunciation

edit

Noun

edit

diploma n (plural diploma's, diminutive diplomaatje n)

  1. diploma
  2. (obsolete) deed, official document entitling one to something

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Afrikaans: diploma
  • Caribbean Javanese: diplomah, dhiplomah
  • Indonesian: diploma

References

edit
  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press

Hungarian

edit

Etymology

edit

From New Latin diploma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, folded paper, license).[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈdiplomɒ]
  • Hyphenation: dip‧lo‧ma
  • Rhymes: -mɒ

Noun

edit

diploma (plural diplomák)

  1. (university/college) degree and its certificate (on completion of higher education)
    Synonym: végzettség
  2. diploma, certificate
    Synonyms: oklevél, bizonyítvány, tanúsítvány

Declension

edit
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative diploma diplomák
accusative diplomát diplomákat
dative diplomának diplomáknak
instrumental diplomával diplomákkal
causal-final diplomáért diplomákért
translative diplomává diplomákká
terminative diplomáig diplomákig
essive-formal diplomaként diplomákként
essive-modal
inessive diplomában diplomákban
superessive diplomán diplomákon
adessive diplománál diplomáknál
illative diplomába diplomákba
sublative diplomára diplomákra
allative diplomához diplomákhoz
elative diplomából diplomákból
delative diplomáról diplomákról
ablative diplomától diplomáktól
non-attributive
possessive - singular
diplomáé diplomáké
non-attributive
possessive - plural
diplomáéi diplomákéi
Possessive forms of diploma
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. diplomám diplomáim
2nd person sing. diplomád diplomáid
3rd person sing. diplomája diplomái
1st person plural diplománk diplomáink
2nd person plural diplomátok diplomáitok
3rd person plural diplomájuk diplomáik

Derived terms

edit
Compound words
edit

References

edit
  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading

edit
  • diploma in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • diploma in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)

Indonesian

edit
 
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

edit

From Dutch diploma, from Latin diploma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, folded paper, license), from διπλόω (diplóō, I double, fold over), from διπλόος (diplóos, double).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /diˈploma/
  • Rhymes: -ma, -a
  • Hyphenation: dip‧lo‧ma

Noun

edit

diploma (plural diploma-diploma, first-person possessive diplomaku, second-person possessive diplomamu, third-person possessive diplomanya)

  1. diploma: a document issued by an educational institution testifying that the recipient has earned a degree or has successfully completed a particular course of study.
  2. a vocational degree awarded after the equivalent of approximately to one year (D-1), two years (D-2), three years (D-3) or four years (D-4) of college education.
edit

Further reading

edit

Italian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /diˈplɔ.ma/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔma
  • Hyphenation: di‧plò‧ma

Etymology 1

edit

From Ancient Greek δίπλωμα (díplōma).[1]

Noun

edit

diploma m (plural diplomi)

  1. diploma
edit
Descendants
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

diploma

  1. inflection of diplomare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

References

edit
  1. ^ Pianigiani, Ottorino (1907) “diploma”, in Vocabolario etimologico della lingua italiana (in Italian), Rome: Albrighi & Segati

Anagrams

edit

Latin

edit

Etymology

edit

From Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, folded paper, license).

Pronunciation

edit

Noun

edit

diplōma n (genitive diplōmatis); third declension

  1. letter of recommendation
  2. a document drawn up by a magistrate, assuring to the holder some favor or privilege, a diploma

Declension

edit

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).

Case Singular Plural
Nominative diplōma diplōmata
Genitive diplōmatis diplōmatum
Dative diplōmatī diplōmatibus
Accusative diplōma diplōmata
Ablative diplōmate diplōmatibus
Vocative diplōma diplōmata

Descendants

edit

References

edit
  • diploma”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • diploma”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • diploma in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • diploma”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • diploma”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin

Norwegian Bokmål

edit

Alternative forms

edit

Noun

edit

diploma n

  1. definite plural of diplom

Norwegian Nynorsk

edit

Noun

edit

diploma n

  1. definite plural of diplom

Portuguese

edit

Etymology 1

edit

Borrowed from Latin diplōma.

Pronunciation

edit
 

  • Hyphenation: di‧plo‧ma

Noun

edit

diploma m (plural diplomas)

  1. diploma
  2. bill (legislative), legislative action.
    O Presidente promulga o diploma legislativo.(please add an English translation of this usage example)
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

edit
 

  • Hyphenation: di‧plo‧ma

Verb

edit

diploma

  1. inflection of diplomar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from French diplômer.

Verb

edit

a diploma (third-person singular present diplomează, past participle diplomat) 1st conj.

  1. (transitive) to graduate; to attribute a diploma to

Conjugation

edit

References

edit
  • diploma in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Serbo-Croatian

edit

Noun

edit

diplóma f (Cyrillic spelling дипло́ма)

  1. (education) diploma
  2. (education) degree

Declension

edit

Spanish

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Latin diplōma.

Noun

edit

diploma m (plural diplomas)

  1. diploma
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

diploma

  1. inflection of diplomar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

edit

Swahili

edit

Etymology

edit

Borrowed from English diploma.

Pronunciation

edit

Noun

edit

diploma (n class, plural diploma)

  1. diploma
    Synonym: stashahada

Turkish

edit

Etymology

edit

Inherited from Ottoman Turkish دیڀلومه, from Italian diploma

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /dipɫoˈmɑ/, [d̪ip.ɫ̪o̞ˈmɑ]
  • Rhymes:
  • Hyphenation: dip‧lo‧ma

Noun

edit

diploma (definite accusative diplomayı, plural diplomalar)

  1. (education) diploma

Declension

edit
Inflection
Nominative diploma
Definite accusative diplomayı
Singular Plural
Nominative diploma diplomalar
Definite accusative diplomayı diplomaları
Dative diplomaya diplomalara
Locative diplomada diplomalarda
Ablative diplomadan diplomalardan
Genitive diplomanın diplomaların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular diplomam diplomalarım
2nd singular diploman diplomaların
3rd singular diploması diplomaları
1st plural diplomamız diplomalarımız
2nd plural diplomanız diplomalarınız
3rd plural diplomaları diplomaları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular diplomamı diplomalarımı
2nd singular diplomanı diplomalarını
3rd singular diplomasını diplomalarını
1st plural diplomamızı diplomalarımızı
2nd plural diplomanızı diplomalarınızı
3rd plural diplomalarını diplomalarını
Dative
Singular Plural
1st singular diplomama diplomalarıma
2nd singular diplomana diplomalarına
3rd singular diplomasına diplomalarına
1st plural diplomamıza diplomalarımıza
2nd plural diplomanıza diplomalarınıza
3rd plural diplomalarına diplomalarına
Locative
Singular Plural
1st singular diplomamda diplomalarımda
2nd singular diplomanda diplomalarında
3rd singular diplomasında diplomalarında
1st plural diplomamızda diplomalarımızda
2nd plural diplomanızda diplomalarınızda
3rd plural diplomalarında diplomalarında
Ablative
Singular Plural
1st singular diplomamdan diplomalarımdan
2nd singular diplomandan diplomalarından
3rd singular diplomasından diplomalarından
1st plural diplomamızdan diplomalarımızdan
2nd plural diplomanızdan diplomalarınızdan
3rd plural diplomalarından diplomalarından
Genitive
Singular Plural
1st singular diplomamın diplomalarımın
2nd singular diplomanın diplomalarının
3rd singular diplomasının diplomalarının
1st plural diplomamızın diplomalarımızın
2nd plural diplomanızın diplomalarınızın
3rd plural diplomalarının diplomalarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular diplomayım diplomalarım
2nd singular diplomasın diplomalarsın
3rd singular diploma
diplomadır
diplomalar
diplomalardır
1st plural diplomayız diplomalarız
2nd plural diplomasınız diplomalarsınız
3rd plural diplomalar diplomalardır
edit

References

edit